కవిత
- మెట్టానాగేశ్వరరావు - 9951085760
నాలో నేనుండేదీ..
నీ వైపు నా అడుగులు తరలివచ్చేదీ...
ఓ పద్యం కోసమేననీ
నాకు తెలిసినంతగా నీకు తెలియక పోవచ్చు...
తెలియకపోయినా ఫరవాలేదు
పద్యానికి రెక్కలొచ్చాక
నిన్ను గుర్తుపట్టి తప్పక నీ మీద వాలుతుంది!
జ
రాత్రంతా కల్లోలితమై కుదుపేస్తుందనీ
ముందురోజు కలగానైనా రాదు
తుఫానుసముద్రంలో
పడవెన్ని కుదుపులకు లోనయ్యిందో అన్ని
కుదుపులు పడకుండా
పద్యం సూర్యోదయాన్ని లోకానికి ఇవ్వదు..
బలహీన అనైతిక క్షణాల్లో
లోపల తిష్టవేసుకున్న చీకటిపురుగుల్ని
కొంచెం కొంచెం పొడుచుకు తినందే
పద్యవిహంగం ససేమిరా వూరుకోదు..!
జ
నడక మొదలైన నాటినుంచీ
ఎన్ని తప్పటడుగులూ
తప్పువైపు అడుగులు పడ్డాయో..
పద్యం పుట్టేవరకూ నాకూ అంతుపట్టదు..
ఒక్కో వాక్యమూ ఒక్కో వంకరనీ సరిచేసీ
చరణాల్లో దుమ్మునీ క్షాళనం చేసాక...
వున్నట్టుండీ నా ప్రయాణం కొత్త మలుపు తిరిగింది!
జ
పద్యం పురోడోసుకున్నాక
జీవక్షణాలు పెరగడం గమనించాక...
నీవు ఆకుపచ్చని లతవై చుట్టుకున్నావు..
పద్యమెంత పని చేసిందీ..
నిన్నూ నన్నూ ఒక్కటి చేసిందీ.....
జ
పద్యం ఉదయించిన వేకువలో...
నీవూ నేనూ జీవహరితానికి అంటుకడుతున్నాం!
ఇక
మనిద్దరమూ పద్యానికి నమస్కరిద్దాం!!