హిందీ మూలం : రాధేశ్యామ్‌ భారతీయ
అనువాదం : డా. వెన్నా వల్లభరావు
''నువ్వు ఆ అమ్మాయిని ప్రేమిస్తున్నావా?'' గదిలోకి అడుగు పెట్టగానే ఆ వ్యక్తి వేసిన మొదట ప్రశ్నే అది.
''నీకు ఏ పని చెయ్యమని డబ్బిచ్చానో, అది పూర్తిచేసి వచ్చావా లేదా?'' టేబుల్‌ ముందు కూర్చున్న యువకుడు కరుకు స్వరంతో కోపంగా అడిగాడు.
''ముందు నేను అడిగిన ప్రశ్నకి సమాధానం చెప్పు''
''సమాధానం చెప్పాల్సింది నువ్వు, నేను కాదు. నీకు డబ్బిచ్చింది నేను. అందువల్ల ప్రశ్న వేసే హక్కు నాకే ఉంది'' కోపంతో నాలిక మడత వేశాడు యువకుడు.
''ఇదిగో నువ్విచ్చిన వెధవ డబ్బు'' జేబులో నుంచి నోట్ల కట్ట తీసి టేబుల్‌ పైకి విసిరి కొట్టాడు ఆ వ్యక్తి.
''అంటే, నువ్వు ఇచ్చిన మాట తప్పుతున్నావా?''
''అలా అని నేను అనలేదే! చేస్తాను, కానీ నేను వేసిన ప్రశ్నకి నీ సమాధానం తెలుసుకున్న తర్వాత.''
''తెలుసుకోవాలని అనుకుంటున్నావా? అయితే విను. నాకు ఆ అమ్మాయంటే చచ్చేంత ప్రేమ. పొద్దున లేవగానే అందరూ దేవుణ్ణి తలుస్తారు, కానీ నేను మాత్రం ఆ అమ్మాయినే తలుస్తాను. ఆ అమ్మాయి నామ జపమే చేస్తాను రోజంతా. రాత్రి నిద్రపోయే ముందు నా స్మ ృతిలో తానే, కలల్లో కూడా తానే... నన్ను పిచ్చివాణ్ణి చేసేస్తుంది. ఆ అమ్మాయి కనపడాలని నేను అనుక్షణం తపిస్తూ ఉంటాను. తన అందం నన్ను తన్మయుణ్ణి చేసేస్తోంది. ఆ బ్రహ్మదేవుడు ఎంతో తీరుబడిగా తనని తయారుచేసుంటాడు. తన కళా నైపుణ్యాన్నంతటిని ఆమెను రూపుదిద్దటానికే ఉపయోగించడేమో అనిపిస్తుంటుంది నాకు. దేవుని మీద ఒట్టు, ఆ అమ్మాయి నాకు దక్కితే ఈ లోకంలో నన్ను మించిన అదృష్టవంతుడు ఎవరూ లేరని భావిస్తాను. కానీ, తాను నావైపు కన్నెత్తి చూడటానికి కూడా ఇష్టపడటం లేదు. ఎదురుపడితే తల తిప్పుకుని వెళ్ళిపోతోంది'' అని ఆక్రోశంతో ఎదురుగా ఉన్న టేబుల్‌పై పిడికిలితో గట్టిగా ఒక గుద్దు గుద్దాడు.
''నీ మాటల్ని బట్టి చూస్తే నువ్వు ఆ అమ్మాయిని నిజంగానే ప్రేమిస్తున్నట్టు కనబడుతోంది. నువ్వు ఆమె కోసం ఏమి చెయ్య గలవో చెప్పు?''
''కొండమీద కోతిని తెమ్మన్నా తీసుకొస్తాను. ఆకాశం నుంచి చంద్రుణ్ణి-నక్షత్రాల్ని తెమ్మన్నా తెస్తాను.''
''ఆ ఆ చాల్లే అపు. నీ పిచ్చి కవిత్వం వినటానికి నాకు టైమ్‌ లేదు. నువ్వు ఆ అమ్మాయి పేరు తలుచుకుని ఈ బిల్డింగ్‌ మీద నుంచి దూకమంటే... దూకుతావా?''
''దూకి చూపించమంటావా?''
''అక్కర్లేదులే... నువ్వు దూకగలవు.''
''ఒకవేళ నీ రెండు చేతులు కట్టేసుకోమని చెప్పాననుకో, కట్టుకోగలవా?''
''తాడు ఉందా నీ దగ్గర?''
''ఉంది. కానీ చిన్నది'' అని జేబులో ఉన్న తాడు తీసి యువకుడి వైపు విసిరేశాడు.
''నువ్వే కట్టెయ్యి'' నువ్వే వెళ్ళి ఆ అమ్మాయితో 'నీ ప్రియుడు నీ పట్ల ప్రేమతో ఏమి చెయ్యమన్నా చెయ్యటానికి వెనకాడలేద'ని చెబుదువుగాని. అది సరేగానీ, ఇంతకీ నా చేతులు కట్టేయాలని ఎందుకు అనుకుంటున్నావు?''
''ఇప్పటి దాకా డాంబికాలు పలికావు. ఇది చేస్తాను, అది చేస్తాను అని. ఇప్పుడేమో...''
''సరేలే కట్టేసెయ్యి...'' చేతులు చాచాడు యువకుడు.
ఆ వ్యక్తి ముందుకొచ్చి యువకుడి రెండు చేతులు కట్టేశాడు.
''ఇప్పుడు నీ ప్రశ్నకి సమాధానమూ దొరికింది, నా చేతులు కట్టేయాలన్న నీ కోరికా నెరవేరింది. ఇక ఇప్పుడు చెప్పు.. నీకు అప్పగించిన పని ఎప్పటికి పూర్తిచేస్తావు?''
''పని అయిపోయింది.''
''అయిపోయిందా? నిజామా? దాని మొఖంమీద యాసిడ్‌ పోశావా? కాలిపోయి ఉంటుందిగా దాని మొఖం! ఎంత పొగరో దానికి, తాను పెద్ద అందగత్తెనని! ఒక్కసారిగా పెద్దపెట్టున అరిచి ఉంటుంది బాధతో. లబోదిబోమని కేకలు పెట్టుంటుంది. చెప్పు చెప్పు ఎలా అరిచింది.. ఎలా ఏడ్చింది..?'' అంటూ సంతోషం తో కుర్చీనుంచి ఎగిరినంత పనిచేశాడు.
''చెప్పటం ఎందుకు, చూపించమంటావా?''
''ఆ.. ఆ.. చూపించు, చూపించు భలే మజాగా ఉంటుంది. చూపించు.''
''నేను కాదు. నువ్వు చూపిస్తావు, నువ్వే...''
''నేనెలా చూపిస్తాను? ఆ అమ్మాయి బాధతో గిలగిలలాడటం నేను చూడలేదుగా!''
''ఏమీ పర్లేదు. ఇప్పుడు గిలగిలలాడేటట్టు చేస్తానుగా! ఈ సీసాలో సగం యాసిడ్‌ మిగిలి ఉంది. దీన్ని అనవసరంగా పార బోయటం ఎందుకు, సద్వినియోగం చేద్దామని అనిపించింది. ఎక్కడో ఎందుకు నీ మొఖం మీదే ఉపయోగిస్తే పోలా?''
''పిచ్చేమన్నా ఎక్కిందా నీకు?''
''పిచ్చోడిననే అనుకో''
''వద్దు... వద్దు... నువ్వలా చెయ్యలేవు''
''ఎందుకు చెయ్యలేను? ఒక అమ్మాయి మొఖంపై యాసిడ్‌ పోయగలిగినవాణ్ణి నీమీద ఎందుకు పోయలేను? నేను మూడు లెక్క పెడతాను. ఒకటి... రెండు...''
''వద్దు, వద్దు... అంతపని చెయ్యొద్దు...''
''పోసేది పోసేదే. నువ్వు అరిసినా- గీపెట్టినా పోసే తీరతాను. అరువు. అరువు, ఎంత గట్టిగా అరవగలవో అరువు. నీ అరుపులు- కేకలు ఆ అమ్మాయి కేకల కంటే హృదయ విదారకంగా అయితే ఉండవు. నేను చాలామంది అమ్మాయిల అరుపులు, గావుకేకలు విన్నాను. వాళ్ళ అరుపులు ఆకాశపు గుండె చీల్చుకొని వెళ్ళి ఆ పరమాత్మ చెవుల చెంతకు చేరి 'నువ్వు సృష్టించిన ఆడబిడ్డల ఆర్తనాదాలు నీకు వినపడటం లేదా' అని ఆయన్నే అడుగుతున్నాయి. అరువు.. అరువు! ఏ తెల్ల తోలు చూసుకుని నిన్ను నువ్వు హీరో అనుకుంటున్నావో, క్షణంలో ఎలా మాడిపోతుందో చూద్దువుగాని. అప్పడంగా మారి లేచి వచ్చేస్తుంది నీ తెల్ల తోలు కాస్తా, కాసేపట్లో...''
''వద్దు..వద్దు, నీ కాళ్ళు పట్టుకుంటాను. అంతపని చెయ్యొద్దు. నన్ను క్షమించు. ఆ భయంకరమైన బాధ నేను భరించలేను...!''
''అరె, మగాడివై ఉండి భయపడ్డావా? మరి ఆ అమ్మాయి... పాపం అమాయకురాలు. తాను చేసిన తప్పేమిటి? చెప్పు... చెప్పు?'' అరిచి కోపంతో యువకుడి ముందున్న టేబుల్ని కాలుతో ఒక్క తన్ను తన్నాడు ఆ వ్యక్తి. టేబుల్‌ తిరగబడింది.
''నాది తప్పు...''
''అయితే శిక్ష నీకు కదా పడాలి'' అని ఆ వ్యక్తి యాసిడ్‌ బాటిల్‌ ఎత్తాడు. యువకుడు విలవిలలాడుతూ కేకలు వేశాడు, ప్రాధేయపడ్డాడు.
''వద్దు.. వద్దు, నన్ను క్షమించు. కాపాడండి. నేను చచ్చిపోతాను...!'' అరుస్తూ కుర్చీలోంచి కింద పడ్డాడు.
అవేమీ పట్టించుకోకుండా బాటిల్‌ అతనిపై గుమ్మరించాడు ఆ వ్యక్తి.
''ఇదేంటి? అరె, నాకేమీ కాలేదు. హమ్మయ్య నాకేమీ కాలేదు. బతికిపోయాను. లేకపోతే నా జీవితం... అమ్మో!... బహుశా యాసిడ్‌ నకిలీదై ఉంటుంది.''
''...ఒకవేళ అసలైనదే అయ్యుంటే?''
''అమ్మతోడు, ఆ బాధ భరించలేక, అందవికారంగా బతకటం ఇష్టంలేక నేను ఆత్మహత్య చేసుకునేవాడిని.''
''ఒరేరు దుర్మార్గుడా! మరి ఆ అమ్మాయి గురించి ఆలోచిం చావా? నీ జీవితం నీకు ప్రియమైనదైతే, ఆమెకి కూడా తన జీవితం ప్రీతిపాత్రమైనదే కదా! నువ్వు ప్రేమ అని దేన్నైతే అంటున్నావో, నిజానికి అది ప్రేమే కాదు. ఎవరినైనా దక్కించు కోవాలనుకోవటం ప్రేమకాదు. ఎవరి కోసమైనా త్యాగం చెయ్యటం ప్రేమ. నిజంగా ప్రేమించినవాళ్ళు తమ ప్రియురాళ్ళు నడిచే బాటలో సంతోషాల పుష్పాలు పరుస్తారు గానీ నీలాగా ముళ్ళు పరవరు. మీలాంటివాళ్ళకి వాస్తవంగా ప్రేమంటే అర్థమే తెలియదు. కోరికని, కామాన్ని ప్రేమ అనుకుంటున్నారు. నీకు ఆ అమాయకురాలి పట్ల ఉన్నది ప్రేమ కానే కాదు. ప్రేమే అయితే నువ్వు ఎన్నటికీ ఇలాంటి అకృత్యానికి పాల్పడి ఉండేవాడివి కాదు.''
''ఇక చాలు నువ్వు మాట్లాడింది. ఇంకా ఎక్కువ మాట్లాడకు. నిన్ను ఊరకే పని చెయ్యమని కోరలేదు నేను.''
''ఛీ.. ఛీ.. నీ పాపిష్టి డబ్బు ఎవడిక్కావాలిరా? మేము కబ్జా అయిన ఆస్తుల్ని విడిపించి లక్షలు సంపాదించగలం, కానీ ఒక ఆడపిల్లపై ఇలాంటి అఘాయిత్యం మాత్రం ఎప్పుడూ చెయ్యం. నువ్వు జ్ఞాపకం పెట్టుకో, ఇకమీదట ఇలాంటి ఆలోచన మళ్ళీ ఎప్పుడైనా నీ మెదడులో పుట్టిందా, ఈ నకిలీ యాసిడ్‌ని అసలైనదిగా మార్చటానికి పెద్ద టైమేమీ పట్టదు. సిగ్గు తెచ్చుకుని బుద్ధిగా మసులుకో!'' అని ఆ వ్యక్తి వెళుతూ వెళుతూ యువకుణ్ణి కాలితో గట్టిగా ఒక తన్ను తన్నాడు.