కంచరాన భుజంగరావు
94415 89602
పలుచని నీలి పెదవులపై
చల్లని చిరునవ్వు తళుకుమన్నపుడు
పలురంగుల్లో మెరిసే పలువరుస ముత్యాల్లా
నింగి వాకిలి చుట్టూ వరదగుడి..
సూటిగా చూడనీయని నీటిచుక్కల ముసుగులో
మురిపించే కాంతిశోభ..
గాలి గుండెల మీది వర్ణపటాన్ని
జాబిలి కనురెప్పల కింద లాలించాలని
ఎన్నెన్ని రంగులు కలలుకన్నామో!
సముద్ర గర్భంలో పూసే
నీటినవ్వుల ఇంద్రచాపంలో
సప్తవర్ణాల ఛాయలేమిటో
చేపకన్ను చెబుతుందేమోనని
అలల భూతద్దంలో ఎంతలా అన్వేషించామో!
చీలిక పేలికలుగా ఎదురైన
ఎన్ని సందర్భాలను సంధానపరచి
తెరచాపగా మలచి
బతుకునావను నడిపించుకున్నామో!
యత్నదోషాల కాలసంద్రంలో
ఎంతటి సుదీర్ఘ సాహసయానం
సాగించుకొచ్చామో!
ఎన్ని యుగాల శ్రమతో
ఈ సొగసైన యింటిగూడు నిర్మించుకున్నామో!
ఎన్ని తరాల ఆశలతో
ఇన్ని సౌరభాల పూదోటలు పెంచుకున్నామో!
ఎన్ని దీపాల ఉత్సవ గుబాళింపుగా
ఈ మట్టి లోగిలిని అలంకరించుకున్నామో!
ఎంతటి సృజన ప్రోదిచేసి
ఇన్నిన్ని కొత్త దారుల్ని ఏర్పరుచుకున్నామో!
ఎన్నెన్ని వినూత్న ఎత్తుగడలను
మనుగడ పోరాటానికి
ముందువరుసలో మోహరించుకున్నామో!
నీటిచుక్క జాడల్లో తలమునకలుగా సాగే
నాగలి గీతల సాగుబడిలో
ప్రతి పంటగింజ ఓ అనుభవ పాఠమే!
ప్రతి లిప్తకాలం ఓ విజ్ఞాన యోగమే!
బతుకుపోరులో ఓ తడవకు ఓడినా
తరుణోపాయంతో తేరుకొని
విజయ ప్రకటన చేసితీరాలని సంకల్పించి
ఎన్నెన్ని అపజయాలను దాటుకొచ్చామో!
ఏ పేరాశ పన్నిన వలలో చిక్కుకున్నామో
ఇపుడు వియోగ రుతువులమై చతికిలపడ్డాం
చూపు విశాలమయ్యేకొద్దీ
విశ్వరహస్యాలన్నీ మన మస్తిష్కంలోనే
వెలుగు చూస్తున్నాయి కానీ
కృష్ణబిలాలైపోతున్న మెదళ్ళను కట్టడిచేయడమెలాగో అన్వేషించలేకపోతున్నాం!
ఆపదలను గట్టెక్కించే అంతర్నేత్రమేదో
మన దారిని వెలిగిస్తూనేవుంది కానీ
చీకటి దారులు తొక్కే అడుగుల ఆశని
అదుపుచేసుకోలేకపోతున్నాం!
మన ఊహల తీరాలకు ఆవల
ఎన్ని గోళాల చీకటి
తిష్టవేసి కూచుందో చూడాలి
మన లోపలి పెంజీకటి పేటిక నిండా
ఎన్ని నక్షత్రరాశుల వెలుగు
పోగుపడివుందో వెతకాలి
రాత్రి గుట్టను తొలిచే తొలి కిరణాన్ని
వెలిగించేందుకు
ఒక చిగురించే ఒత్తికోసం మన లోపల గాలించాలి
నీటి వేణువు పచ్చని గాలిపాట పాడుతుంటే
పసి దోసిళ్లతో ఆహ్వానించాలి!
ప్రాయపు పరవళ్ళను ఆస్వాదించాలి!